Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία τα όσα συμβαίνουν και όσα αποκαρδιωτικά διαφαίνονται στον χώρο της παιδείας.
Με μια πρώτη παρατήρηση, διαπιστώνει κανείς
αμφιταλαντευόμενες κινήσεις, σύντομες– πρόχειρες σκέψεις (βλέπε
μετατάξεις) και αλλεπάλληλες παλινωδίες. Πρωτίστως, απουσιάζει η
ποιοτική στόχευση και κυριαρχεί ο παλαιοκομματικός παραγοντισμός με τα
τραγικά παρελκόμενα, για τα
οποία αφελώς ελπίσαμε, ότι θα λάβουν επιτέλους τέλος.
Κεντρικό πολιτικό στοιχείο, αποτελεί ο παραγκωνισμός
του εκπαιδευτικού δράσης και η διατήρηση των ευνοημένων από τις
προηγούμενες προγραφές και ορισμένων άτολμων και συμβιβασμένων, που οι
τότε και νυν και αεί καθώς βλέπουμε, προέκριναν ως ικανούς.
Θέλω να εκφράσω, όσο γίνεται πιο συγκεκριμένο και
καθαρό λόγο για όσα συμβαίνουν, κουβαλώντας στην πλάτη κάποιες δεκαετίες
στην εκπαίδευση.
Διανύουμε ήδη 4 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μικρό
διάστημα για να γίνει συνολική εκτίμηση. Τα επιμέρους όμως γεγονότα,
είναι καθοριστικά και πολλές φορές αμείλικτα.
Η τροπολογία για την επιλογή των στελεχών δεν έδειξε
απλά την πολιτική ατολμία και αδυναμία του Υπουργείου για να αλλάξει το
υπάρχον νεοφιλελεύθερο καθεστώς , απλά επισφράγισε και νομιμοποίησε την
διατήρησή του.
Δώσαμε αγώνες ουσίας απέναντι στη τιμωρητική
αξιολόγηση. Κι όλα αυτά με κόστος! Κόστος οικονομικό, κόστος κοινωνικό,
κόστος ηθικό! Μόνοι απέναντι στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα των
αυλόδουλων και των εντολοδόχων, αλλά συνεπείς στις αξίες της
ακηδεμόνευτης εργασίας και πάνω απ’ όλα, αξιοπρεπείς! Εμείς δεν
επιλέξαμε να συμβιβαστούμε όπως άλλοι και να κάνουμε προπαγάνδα για την
αξιολόγηση μέσα από τα γραφεία και με το τσιγάρο μάλιστα αλαζονικά στο
χέρι.
Μετά από όλα αυτά, στα πολιτικά δρώμενα, προστέθηκε
και η επιλογή των μελών που απαρτίζουν το συμβούλιο επιλογής, και
αναφέρομαι στη Δυτική Μακεδονία.
Η κυβέρνηση της αριστεράς, (κατ’ ευφημισμόν όπως φαίνεται), επέλεξε ως μέλος του συμβουλίου επιλογής στελεχών την πρωταγωνίστρια των καταργημένων σχολείων, την ένθερμη προπαγανδίστρια της τιμωρητικής αξιολόγησης, τη λοιδωρό του ΣΥΡΙΖΑ για τις λαϊκίστικες θέσεις. Τι άλλο μπορεί να αναμένει κανείς από αυτή την αριστερά του «προξενιού» κι από τους φρέσκους γαμπρούς της απελπισίας; Να τους χαίρεστε!
Η παράταιρη αυτή επιλογή, προκαλεί απογοήτευση και
ντροπή σ’ όλους εκείνους τους «γραφικούς» που ακόμα πιστεύουν ότι
υπάρχει αξιοκρατία. Καταδεικνύει δε την ανεπάρκεια, τον παραγοντισμό που
εκτρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ και το αποτρόπαιο: παραγκωνίζει τους αγωνιστές!
Δέλλας Γιάννης
Δάσκαλος
