Καλές και άγιες οι προσωπικές φιλοδοξίες, αρκεί να έχουν μια ελάχιστη ποιότητα, διαφορετικά κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν κ. Δήμαρχε.
Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δηλώνουμε ότι. Η πλήρης ανυπαρξία πολιτισμού δεν αποτελεί καθ’ οιονδήποτε λόγο σωσίβιο σωτηρίας κάθε υποκειμενισμού. Επειδή, κάθε μορφή έκφρασης παράλληλα με το σώμα των ιερέων που γνωρίζουν (;) τι κάνουν και γιατί το κάνουν χρειάζεται, και ένα σώμα πολιτών που να ξέρουν για ποιο λόγο γίνονται όλα όσα συμβαίνουν κ. Δήμαρχε. Και επειδή εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις βαθύτερες ευαισθησίες, τα βαθύτερα νοήματα των όσων έλαβαν χώρα θα θέλαμε, εσείς ή κάποιοι που έχουν τη γνώση να μας εξηγήσουν. Να εξηγήσουν σ’ εμάς τους απλούς θνητούς το περιεχόμενο των θαυμάτων τους!
Να μας εξηγήσουν, κατά πόσο συνάδει για παράδειγμα ο μεσαιωνικός με τον Βυζαντινό πολιτισμό, πως και πότε διαχωρίζονται χρονικά και πνευματικά, δεδομένου ότι κάθε τι που διέφευγε του θεολογικού εκκλησιαστικού θεωρείτο παγανισμός
επί βυζαντίου. Τι είναι και πως εκφράζεται ο Βυζαντινός πολιτισμός δηλαδή. Ποια τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, και που, σε τι εξαντλείται; Στους αρχιερατικούς εσπερινούς και λειτουργίες ή στην ήσσονος καλλιτεχνικής πληρότητας βυζαντινή χορωδία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών;
(Ποια η σκοπιμότητα εμπλοκής της εκκλησίας η οποία και κυριάρχησε αλήθεια;)
Μήπως θα έπρεπε να πληροφορήσει κάποιος, εσείς κ. Δήμαρχε, τους υπευθύνους, ότι ένας από τους πλέον έγκυρους σύγχρονους εκπροσώπους του βυζαντινού μουσικού πολιτισμού είναι ο συνθέτης Χρ. Χάλαρης αλλά και ο Κίμων Καράς επίσης, μια συναυλία του οποίου, των οποίων θα δικαίωνε τον όρο;
Αλλά και ο Δυτικός Μεσαιωνικός πολιτισμός τι είναι για σας και πως εκφράζεται κ. Δήμαρχε;
Δια των τυμπανοκρουσιών και παρελάσεων με ήσσονος σημασίας ενδυματολογικές παρουσίες ή δια των εφίππων Σταυροφόρων η εικόνα των οποίων δημιούργησε τραυματικά συναισθήματα στους πιστούς, φέρνοντας στην επιφάνεια το 1204, την άλωση και την λεηλασία της βασιλεύουσας.
Θα περιμέναμε αν μη τι άλλο ένα ελάχιστο δείγμα Μεσαιωνικού πολιτισμού από τους υπευθύνους κ. Δήμαρχε. 1-2 κουαρτέτα μεσαιωνικής μουσικής για παράδειγμα. Μια μικρή όπερα, και αν όχι, τουλάχιστο 1-2 λυρικές φωνές που θα ερμήνευαν άριες της εποχής.
Όμως αντί για αυτό τι είδαμε; Είδαμε τον Αηδονίδη να επωμίζεται, ποιητική αδεία, το βάρος σύνδεσης σημερινού και βυζαντινού πολιτισμού με μια, εμβόλιμη, ποιητική και πάλι αδεία, παρουσία επί σκηνής του Κ. Καβάφη.
Ποιητική αδεία όλα επιτρέπονται κ.Δήμαρχε, αρκεί να υπάρχει πίσω τους ελάχιστη ποίηση που να δικαιολογεί την ύπαρξή τους, διαφορετικά, κάθε μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης, χωρίς αισθητικό, διανοητικό περιεχόμενο καταλήγει ματαιοδοξία.
Ποιο δόκιμο θα ήταν να συναντήσει τον Αθ. Χριστόπουλο, έναν εξέχοντα ποιητή του ρομαντισμού γόνο της πόλης παρά τον Κ. Καβάφη.
Αν γίνεται ειδική αναφορά στο μουσικό θεατρικό δρώμενο, γίνεται γιατί ήταν το μόνο που πληρούσε τις ελάχιστες σκηνικές και αισθητικές προδιαγραφές, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα που έλαβαν χώρα τα οποία είχαν παντελή έλλειψη αισθητικής, στερούνταν σοβαρότητας και ήταν ως μη γενόμενα, παντελώς ανύπαρκτα.
Θα δικαιολογούσε βέβαια κανείς την εμμονή στις Δυτικές αναφορές τις οποίες δεν είδαμε δυστυχώς, αν αυτό συνδυαζόταν με κάποιες Βαλκανικές αναφορές, παρουσίες κ. Δήμαρχε.
Η παντελής απουσία Βαλκανικής αναφοράς όμως, αποδεικνύει όχι μόνο την ανυπαρξία προβληματισμού, αλλά και μια πολιτική οριοθέτηση των υπευθύνων, για να μην μιλήσουμε για ελλιπή ιστορική γνώση του πολιτισμού των Βαλκανίων μέρος των οποίων υπήρξε και είναι η ευρύτερη περιοχή και η πόλη μας ιδιαίτερα.
Η απουσία ενός τέτοιου άξονα αποδυνάμωσε εν τη γενέσι του το όλο εγχείρημα. Οι στρατηγικές είναι, θα πρέπει να είναι, μείζονα αιτήματα μιας Δημοτικής αρχής που στην προκειμένη περίπτωση απουσίαζε παντελώς, πέφτοντας θύμα πιθανώς της καλής προαίρεσης των ημετέρων.
Δυστυχώς το βάρος του εγχειρήματος ήταν μεγαλύτερο των δυνατοτήτων για μια αίσια έκβαση που θα δικαίωνε τις ευ- γενείς προθέσεις και τις προσωπικές επιλογές των κρατούντων, που, ως άλλοι από μηχανής θεοί, θα επέφεραν την προσδοκώμενη πολιτιστική αναγέννηση της πόλης!
Πιστεύουμε ότι θα συμφωνείτε πως, η, με το έτσι θέλω τοποθέτηση και αναγόρευση σε μείζονα καλλιτεχνικά υποκείμενα των υμετέρων δεν εκφράζει μια δημοκρατική πολιτεία κ. Δήμαρχε. Η Αυλές και οι Αυλικοί δεν ήταν μέρος των προγραμματικών σας δεσμεύσεων.. Δυστυχώς, αυτό που είδαμε, ούτε φεστιβάλ ήταν, ούτε πολιτισμός, μάλλον με πανηγύρι χαμηλής ποιότητος, θέαμα για πληβείους έμοιαζε περισσότερο, παρά με ότι τόσο επίμονα αναγγέλθηκε.
Λυπούμαστε γιατί είμαστε λιγότερο αυστηροί από όσο θα έπρεπε, καθώς το θέαμα ήταν επιεικώς απαράδεκτο, τόσο, που άγγιζε τα όρια της ύβρεως, καθώς το χαρακτήριζε μια Βαβυλωνιακή σύγχυση, και έλλειψη σεβασμού προς την πόλη και τους πολίτες της.
Ευθύνη μας όμως είναι η αλήθεια και η προστασία της αξιοπρέπειας της πόλης και των πολιτών όπως αναφέρθηκε.
Για οργάνωση και σεβασμό στον πολίτη ουδείς λόγος βέβαια!
Επιστολή πολίτη στην ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΗ ΕΣΤΙΑ
